Het is crisis! Vanwege de uitbraak van het Coronavirus mogen we niet meer fysiek op de universiteit komen, wat fysieke tentamens afnemen behoorlijk lastig maakt.
In een zoektocht naar alternatieve methodes, heeft de universiteit een grootschalige test gedaan met “remote proctoring”. Oftewel: surveillantie op afstand.
In plaats van naar de universiteit te komen en daar drie uur op blaadjes te schrijven, krijg je een link naar het online tentamen en mag je hem thuis op je eigen laptop maken. Is dit makkelijk? Ja natuurlijk, je hoeft niet je huis uit en kunt ondertussen snacks eten. Is dit eerlijk? Nou, nee, want het is nogal makkelijk om gewoon de antwoorden op te zoeken of je boek naast je laptop open te leggen. (En je hebt natuurlijk pech als je een wat mindere laptop, internetverbinding of werkplek hebt, maar daarover later meer.)
Om te checken of je niet aan het spieken bent (op wat voor manier dan ook), zet de universiteit een programmaatje op je computer dat van alles in de gaten houdt.
Je moet dan denken aan dingen zoals:
- Je scherm wordt opgenomen
- Alle applicaties die aanstaan worden geregistreerd
- Je webcam staat aan en checkt of je nog zichtbaar bent (en waar je ogen ongeveer naar kijken)
- Je microfoon staat aan om te luisteren of … iemand niet stiekem de antwoorden aan het voorlezen is?
- Je toetsaanslagen worden geregistreerd, evenals alles wat je knipt en plakt. Sommige dingen worden simpelweg verboden.
Ik heb meegedaan aan die test, omdat ik de universiteit niet vertrouw. De vorige keer dat we een test moesten maken op de laptop was iedereen het eerste half uur kwijt aan dingen werkend krijgen en probleempjes oplossen. Ik wilde mijn eindtentamen iets vlekkelozer laten verlopen.
Wat vond ik ervan? Laat ik het zo zeggen: ik ben blij dat ze achteraf een enquete opstuurden zodat ik mijn frustratie in 500 woorden kwijt kon.
