Omdat je nooit weet wanneer je het nodig gaat hebben

Slechte spellen: nu geüpdatet!

Onlangs kwam ik dit geinige artikel tegen op NU.nl: Bordspel Levensweg moderniseert net als Monopoly

Het komt erop neer dat enkele onderdelen uit levensweg, zoals het feit dat een huwelijk alleen kan bestaan uit een man en een vrouw, of beroepen die eigenlijk niemand meer doet, nu worden gemoderniseerd. Alles kan, alles mag, poppetjes hebben alle mogelijke kleuren.

Prima joh. Zolang zulke aanpassingen een spel niet slechter maken, vind ik het alleen maar goed als spellen een tweede versie blijven krijgen en meegaan met de tijd.

Niks is de eerste keer perfect. Ik heb liever tien jaar na dato een héél goed spel, dan een slecht spel dat nooit meer wordt veranderd, onder het mom van “oh nee, dan worden mensen boos omdat we niet alles precies hetzelfde houden!”

Het enige probleem is … Levensweg (en Monopoly) zijn al slechte spellen.

Monopoly is letterlijk ontworpen om te laten zien hoe verschrikkelijk monopolies zijn. Als je volgens de (originele) regels speelt, dus totdat één iemand nog over is, kan het spel makkelijk 5 tot 10 uur duren. En het grootste deel van de tijd doen de meeste spelers dus niet mee.

Het hangt véél te veel af van willekeurigheid. Na de eerste paar rondes kan je er alleen nog op achteruit gaan, want alles kost meer en meer geld, en alle vakjes zijn al opgekocht. Het is een gemeen spel dat vooral voldoening oplevert aan mensen die spelen om anderen te zien verliezen.

(Ik heb het spel ooit gesimuleerd: Monopoly. Hoewel mijn onderzoekje verre van perfect was, geeft het de problemen wel goed weer. Het komt neer op: koop alles meteen, behalve speciale dingen. Zorg dat je het spel mag beginnen. Als je vaker op de middelste vakjes komt, heb je meer kans om te winnen. Verder heb je nergens controle of zekerheid over.)

En dan Levensweg. Wat doe je nou eigenlijk? Wat is het spelaspect? Het is er niet. Je landt toevallig op bepaalde vakjes of niet, je doet wat je kunt met de dingen die je toevallig krijgt, en uiteindelijk komt iemand toevallig aan het einde van de weg in een bepaalde toestand.

Levensweg is meer een soort poppenkast. Je kunt er mee spelen in de zin dat je jouw eigen verhaaltje kan bedenken, jouw eigen gezinnetje kan beginnen of een bepaald beroep kan oppakken, en dat uit kan spelen tot je er genoeg van hebt. Maar het is géén spel.

Een “beroep oppakken” in levensweg is niks anders dan een kaartje voor je leggen en wat geld verdienen. Daar zijn spellen niet voor gemaakt. Spellen hebben juist de geweldige gave om te laten zien, om je te laten voelen, te laten ervaren, hoe het zou zijn om een bepaalde rol te vervullen.

In levensweg kan je het beroep van “kok” oppakken. Maar weet je wat je ook kan doen? Je koopt het spel Kitchen Rush, waarin je daadwerkelijk met z’n alleen speelt dat je een kok bent en (in realtime) een keuken moet runnen.

Je ziet al deze problemen met het Coronavirus en denkt: hey, hoe zou het zijn om zelf als wetenschapper een virus te bestrijden? Koop Pandemic. Sowieso een aanrader als introductie voor families en casual gamers.

Je wilt een bordspel doen, maar niet de hele tijd hoeven zitten en fiches verschuiven? Koop een “dexterity game” zoals Flick ‘em Up, waarbij je elkaars houten cowboys moet neerschieten in verschillende scenario’s (en op unieke wijze) en rond de tafel moet lopen.

Oftewel: nee, ik wil helemaal niet dat deze spellen worden gemoderniseerd, want dat zou betekenen dat mensen het blijven kopen en spelen!

Het is zo jammer. Er zijn zoveel prachtige, goede, leuke spellen in de wereld. Vaak simpeler, goedkoper, aardiger, creatiever dan Monopoly en Levensweg. Spellen die niet hoeven te worden gemoderniseerd, omdat ze niet vast zitten in een heel restrictief stramien.

Zo, tot zover mijn klaagzang over dit ene artikeltje. Ga betere spellen spelen. Geloof me, er gaat een wereld voor je open. Als je suggesties wilt voor jouw spelersgroep/voorkeuren, stuur me een mailtje.

Er zijn (nog) geen reacties.

Geef een reactie