Hoi, ik ben Tiamo Pastoor, op dit blog bekend als het is de panda. Waarom? Omdat panda’s schattig zijn. Oké oké, maar waarom echt? Zelfde reden.
Ik ben geboren in 1997, in een ziekenhuis in Zevenaar. Ons eigen dorp had geen ziekenhuis. Vanaf dat moment was mijn leven vrij saai en voorspelbaar. Ik ging naar de basisschool, ik ging naar de middelbare school, ik ging naar de universiteit (om technische wiskunde te studeren).
Oh ja, behalve dan het feit dat ik ondertussen vele keren ben verhuisd. En dat ik grote gezondheidsproblemen kreeg waardoor ik 10 jaar lang niet kon doen wat ik wilde en uiteindelijk de studie moest stilleggen.
Even later heb ik hem weer opgepakt en ben nu officieel een Wiskundig Ingenieur. Maar dat mag je meteen weer vergeten, want het was de grootste fout van mijn leven en ik wil het woord wiskunde nóóit meer horen.
Maar verder hartstikke saai.
Dit blog is inmiddels verhuisd naar mijn officiële auteurswebsite! Bezoek tiamopastoor.com, een Engelse website die ook mijn schrijfwerk fatsoenlijk kan laten zien. Dit domein (Niet Dat Het Uitmaakt) blijft nog een tijdje online en up-to-date, maar zal uiteindelijk verdwijnen.
Wilt u misschien …
- Contact met mij opnemen?
- Steun geven aan deze website en mijn werk?
- Mijn portfolio bekijken of mij werk aanbieden? (Als freelance kunstenaar onder de naam Rode Panda.)
- Lezen over mijn filosofie?
Veelgestelde vragen
Waarom dit blog?
Dit blog begon ooit als verzamelplaats voor mijn gedachten en schrijfexperimenten. Ik wilde eens wat nieuws proberen, meer oefenen met schrijven, en besloot gehaast een blogje op te zetten.
(Zoals het oude gezegde luidt: alle grote mensen uit de historie hadden een notitieboekje op zak. De moderne versie is: iedereen die hoopt iets te bereiken heeft een blog.)
Inmiddels is het uitgegroeid tot mijn (gigantische) persoonlijke website én de plek waar ik al mijn schrijfwerk publiceer of aankondig. (Zoals de prentenboeken die ik maak.)
Waar ik vroeger mijn identiteit achterwege liet — het gaat om de inhoud, niet om wie het schrijft — werd het steeds vreemder dat mijn “over” pagina niks vertelde. Opdrachtgevers vertelden me meermaals dat ze toch graag een gezicht zien.
Dat is eigenlijk de enige reden dat ik deze pagina heb geschreven.
Maar als ik toch je aandacht heb, moeten we er maar meteen het meeste van maken!
Heb je écht zo’n hekel aan wiskunde?
JA.
Ik heb al van jongs af aan een hekel aan het hele onderwijssysteem, om duizend-en-één goede redenen.
(Je leert er nauwelijks iets dat je daadwerkelijk nodig hebt. Het is inefficiënt en negatief voor je ontwikkeling. Vele onderzoeken hebben al aangetoond dat mensen niet goed leren binnen zo’n systeem, en alle feitjes en sommetjes weken later alweer vergeten zijn. Het is onnodig stressvol en een aanslag op ieders gezondheid. Het neemt gewoon 20 jaar van je leven weg en je krijgt er niks, nada, noppes voor terug. Ga zo maar door.)
Ik wist allang dat ik kunstenaar wilde worden en was daar volop mee bezig. Maar jammer genoeg hebben we zoiets als leerplicht, en die stomme school bleef al mijn tijd en energie wegnemen. Ik werkte zelfs zo hard, dat ik een jaar oversloeg, en op mijn 16e met een gymnasiumdiploma stond te kijken. Dus toen dwongen mijn ouders mij een of andere zware studie op te pakken, en ik was te jong om iets ertegen te doen.
Ik heb 6 jaar van mijn leven compleet weggegooid op die studie. Wiskunde interesseert me geen reet, ik ben er niet goed in, en ik werd er zwaar ongelukkig van.
Als je dit leest en nog moet kiezen: maak niet dezelfde fout. Als je kinderen hebt die moeten kiezen: dwing ze niet om te doen wat jij persé wilt.
Hé Tiamo, snel, wat is de wortel van 189?
Dit soort dingen ga ik dus nooit beantwoorden.
Mede doordat wiskundigen niet kunnen hoofdrekenen. Als je wiskunde studeert, ga je vooral werken met van die (Griekse) letters, en allemaal “theorieën” en “stellingen”, maar je gaat nóóit daadwerkelijk getallen invullen en iets uitrekenen.
En als je het al doet, dan gebruik je gewoon een rekenmachine. Of je computer. Of Google. Of een approximatie. Kom op zeg, we leven niet in de middeleeuwen.
FREE THE CALCULATOR! NO MORE “JE MAG JE REKENMACHINE NIET GEBRUIKEN” ON MATH EXAMS!
De wortel van 189 is 13 komma nogwat.
Wat heb je met panda’s?
Ik hou van knuffelen. Ik hou van dieren en natuur. En panda’s zijn vrij makkelijk te tekenen, automatisch schattig, en iedereen vindt ze leuk.
Ik moet toegeven dat het misschien een beetje uit de hand is gelopen. Maarja, als je eenmaal een handjevol projecten hebt waar allemaal “panda” in voorkomt … dan moet je er maar vol voor gaan en alles aan panda’s refereren.
(Bovendien heb ik dus een hele stapel WNF-knuffels, en was ik vroeger een supporter van WNF, en hun logo is natuurlijk een panda.)
Waar komt Niet Dat Het Uitmaakt vandaan?
Ik heb een voorliefde voor “standaardzinnetjes”. Van die uitspraken die iedereen wel kent, die zomaar overal voor of achter worden geplakt, maar die eigenlijk niets zeggen. En op zichzelf, uit context, gewoon altijd grappig klinken.
Er waren vele andere kandidaten. Zoals “Je weet het nooit”, of “We zullen wel zien”, of “Je moet het mij niet vragen”, of “Met alle respect, ga ik nu iets respectloos zeggen”, of “Ik wil niet zeuren, maar ik ga het toch doen”
Maar deze was de perfecte balans. (Niet te lang, niet te kort, niet té flauw, etcetera.) Tevens heeft het een fijne afkorting: NDHU.
Waar deze liefde vandaan komt weet ik niet. Mijn hoofd bedenkt graag aan de lopende band woordgrappen en leuke zinnen — zo kom ik ook meteen aan alle titels voor mijn projecten.
En die schapen dan? Als logo? En overal op de website? Eh, tja, het originele logo voor de website (in 2016, toen ik hem snel opzette) was twee schapen bovenop elkaar. Zoals een wijs man ooit zei: als je ergens voor hebt gekozen, moet je er ook vol voor gaan en alles aan schapen refereren.