Filmrecensie: Frozen 1 & 2

· Een reactie plaatsen ·

Leestijd: 12 (minuten)

De film Frozen heeft een speciale plek in mijn hart.

Ik heb de film gezien, in de week dat hij uitkwam, samen met een meisje dat ik wel leuk vond en die toevallig een groot fan van Disney was. Als puberjongen dacht ik natuurlijk alleen maar aan “hé, een halve date met dat leuke meisje” en vergat ik even dat Disneyfilms niet bepaald voor mijn leeftijd bedoeld waren. Maar de film was verrassend goed.

Toen ik maanden later de film thuis nogmaals keek, met mijn broertje en zusjes, zat mijn kleinste zusje zó in het verhaal dat ze aan het einde moest huilen en vroeg “komt het wel goed? het komt toch wel goed?”

Enkele nummers of scènes uit die film komen keer op keer terug in mijn leven, en iedereen kent het, omdat Frozen uiteindelijk een iconische film is gebleken.

(Als ik “Do You Wanna Build A Snowman?” begin te neurieën, krijg ik binnen vijf seconden mensen die vragen “serieus, zit je nou dat nummer van Frozen te zingen?” En de helft van de tijd is het antwoord: “Nee, dit was Not While I’m Around van de musical Sweeney Todd, dat begin lijkt gewoon heel erg op elkaar!”)

Inmiddels is ook Frozen 2 uitgekomen en vond ik het tijd om een recensie te schrijven. Waarom? Omdat het eerste deel voor mij speciaal is, het tweede deel flink tegenviel, er allerlei online discussie gaande is over de impact van films (zo zouden ze heel feministisch zijn), en ik heb daar zo mijn meningen over.

Ik geef deel 1 een 8 uit 10 en deel 2 een 5 uit 10. Laten we aardig zijn en het gemiddelde afronden naar een 7 uit 10 sterren.

★★★★★★★☆☆☆

Hieronder zal ik uitleggen waarom ik dit cijfer geef. Het eerste deel zal spoilervrij zijn, daarna kom je de spoilergrens tegen, die precies doet wat je denkt.

(meer…)

Weg is weg, of kapot

· Een reactie plaatsen ·

Leestijd: 3 (minuten)

Ik heb 6 jaar lang regelmatig naar mijn universiteit gefietst (de TU/e). De eerste paar jaar zo goed als elke dag heen en weer (soms zelfs twee keer als ik ’s avonds iets had), daarna minder regelmatig (zeker toen ik een jaartje weg was van de studie kwam ik er alleen om dingen te regelen of af te spreken met vrienden).

En ik kan mij geen enkele periode herinneren van langer dan een week waarin ik gewoon de normale route kon fietsen.

Een deel van de weg lag open, de halve binnenstad was afgezet, de fietstunnel kreeg een nieuwe muurtekening, de stoplichten deden het niet, ineens moesten er auto’s over het fietspad (want de normale weg was, je raadt het al, opengebroken), vanwege een festival in de stad werden we omgeleid, het gaat zo maar door.

Inmiddels ken ik een stuk of 10 verschillende routes naar de universiteit, de een nog langer dan de ander, en ik weet nog steeds niet waar al die omleidingen goed voor waren. De binnenstad is niet significant veranderd. De belangrijkste aanpassingen die ze zouden doen hebben ze nog steeds niet gedaan. (Ze hebben een een autobaan weggehaald om deze samen te voegen met het fietspad. Eindelijk iets goeds voor fietsers! Maar … eh … we zijn nu een paar jaar verder en er staan nog steeds gewoon een stel hekken om de fietsers om te leiden.)

Als ik de normale route fiets is het al driekwartier, met al die omwegen werd het niet leuker. En al helemaal niet als ik een belangrijk tentamen had (of aan de late kant was), en ik wéér onverwacht niet bij de universiteit kon komen! Inmiddels heb ik de gewoonte om, als ik naar de universiteit moet fietsen, eerst even de wegeninformatie van Eindhoven te checken om zeker te weten dat ik niet dadelijk weer aan halfuur door een ander deel van de stad moet racen.

Het is al helemaal bijzonder dat ze, na die eindeloze projecten waarbij ze wegen openbreken en veranderen, nog steeds niet hebben geleerd hoe je duidelijk omleidingen neerzet.

(meer…)

De hoogopgeleide stoelendans

· Een reactie plaatsen ·

Leestijd: 3 (minuten)

Een hele tijd geleden, toen ik net begon met studeren, schreef ik een artikel over de verdeling van stoelen in een collegezaal. Er leken wel tien verschillende ongeschreven regels te zijn die bepaalden hoe je het beste kon gaan zitten. Wil je met rust gelaten worden? Ga dan één stoel van de rand zitten. Wil je snel wegkunnen? Ga dan juist tussen de voorste en de middelste rij zitten, want 90% van de studenten gaat de achterste banken volmaken. Je zou er haast een spel van kunnen maken (… wat ik dan ook heb geprobeerd om te doen).

Inmiddels zijn we jaren verder. Ik ben een tijdje weggeweest van de studie, toen weer teruggekomen, en moet concluderen:

De regels zijn veranderd.

Vroeger zat ik altijd samen met vrienden in de zaal. We zouden ’s ochtends op elkaar wachten (voor de collegedeuren) en dan samen naar binnen gaan.

Nu was ik helemaal alleen, want al mijn vrienden hadden ondertussen hun studie al afgemaakt.

Deze regel heb ik altijd gehanteerd: “ga aan de rand van de rij zitten, met één stoel vrij naast je, om aan te geven dat anderen niet naast je moeten gaan zitten”

Nou, die werkt niet meer.

(meer…)

Over het uitwissen van discriminatie en verleden

· Een reactie plaatsen ·

Leestijd: 23 (minuten)

De laatste maanden wordt het nieuws vaak gedomineerd met discussies over dingen die “echt niet meer kunnen” of “echt niet meer van deze tijd zijn”.

Oude televisieprogramma’s worden van de buis gehaald of voorzien van een waarschuwende melding dat de serie “een oud tijdsbeeld vertegenwoordigt en niet de visie van het netwerk”

Straatnamen worden aangepast, vaak omdat er teveel mannelijke namen zijn óf omdat de personen in kwestie in hun leven verschrikkelijke dingen hadden gedaan.

Om diezelfde reden bekladden sommige groepen gebouwen en standbeelden, of trekken deze zelfs van hun sokkel af, omdat ze iets vertegenwoordigen wat in hun ogen discriminerend is.

Terminologie in veel (wetenschappelijke) vakgebieden wordt aangepast omdat het disciminerend zou zijn, van hemelobjecten die niet meer “Eskimonevel” mogen heten, tot blokkeerlijsten die je niet meer “zwarte lijsten” mag noemen.

Zelfs bordspellen worden aangepast, zoals “Kolonisten van Catan” dat nu “Catan” heet en spellen met slaven die uit de markt worden gehaald of opnieuw geprint zonder deze elementen.

Stemacteurs zouden alleen nog personages mogen inspreken met hun eigen huidskleur, acteurs zouden alleen een homoseksueel mogen spelen als ze zelf homoseksueel zijn, en elk verhaal moet een gelijke verdeling hebben qua geslacht en afkomst, anders is de schrijver een gemeen persoon.

Natuurlijk is er de herhaaldelijke roep om genderneutrale aanduidingen, want vuilnisman is overduidelijk discriminerend, en als kers op de taart is onlangs het geschiedeniscurriculum aangepast zodat het andere woorden gebruikt en enkele andere personen belicht.

Ik zie al jarenlang deze berichten voorbijkomen.

In eerste instantie dacht ik: “hmm, zit wat in, dat is niet allemaal onzin wat ze zeggen!”

Na nog meer nadenken en onderzoek doen, sloeg dat om naar een andere kant: “wat een volslagen gestoorde onzin!”

En nu, zeker na de berichtenstroom van de laatste maanden, ben ik uitgekomen richting het midden.

Dit is mijn definitieve, harde conclusie: “wat een … begrijpelijke onzin”

Sta mij toe om dit uit te leggen. Geef me de kans om te verklaren waarom ik dit een slechte maar begrijpelijke ontwikkeling vind, die het liefst zo snel mogelijk moet worden gestopt. Wat je mening ook moge zijn, hou hem even voor je terwijl je leest, en laat me dan in de comments weten of ik ergens de plank volledig heb misgeslagen.

(meer…)