Na mijn zeer positieve aanvaring met de Hunger Games boeken, was ik blij verrast toen het nieuws voorbijkwam dat er een prequel was uitgekomen. Die moest ik lezen!

Dit boek, met de mooie titel De Ballade van Slangen en Zangvogels, vind plaats 65 jaar vóór de originele trilogie en vertelt het verhaal van de tyrannische president Snow. Hoe is hij geworden zoals hij is? Hoe is hij aan de macht gekomen? Hoe zag de wereld, en de organisatie van de Hongerspelen, er vroeger uit?

Tijdens het lezen van dit boek, dat een stuk langer was dan ik had verwacht, voelde ik veel verschillende emoties. En dat is altijd goed (tenzij de enige emotie frustratie is vanwege het slechte verhaal). Ik wilde vrijwel altijd doorlezen, het was meestal spannend, en ik kon me goed vinden in enkele personages en verhaallijnen.

Ook probeert het boek enkele (filosofische) thema’s te bespreken of aan bod te laten komen, wat in veel gevallen prima werkt: het is niet te zwaar en langdradig, maar er wordt zeker een poging gewaagd. Als laatste was het natuurlijk leuk om de extra informatie te krijgen over de oorsprong van bepaalde elementen in de originele trilogie.

Al de genoemde elementen hebben mijn cijfer voor dit boek flink omhoog gehaald.

Wat mijn cijfer weer omláág heeft gehaald, is dat het verhaal langzaam en ongefocust is. Tegelijkertijd voelt het einde van het boek weer veel te gehaast, terwijl dat juist één van de sterkste en meest interessante delen was. Ook worden veel personages geïntroduceerd die daarna compleet worden vergeten, of überhaupt weinig invloed hadden op het plot, of niet veel diepgang kennen.

Het voelt alsof het eigenlijk twee boeken hadden moeten zijn. En dat daarin de transformatie die de hoofdpersoon doorstaat veel uitgebreider en diepgaander had moeten gebeuren, in plaats van in korte onverwachte sprongetjes. Want dat is waarover het boek uiteindelijk claimt te gaan: wie is Snow en hoe is hij geworden zoals hij is?

Al met al geef ik dit boek een 8 uit 10 sterren.

★★★★★★★★☆☆

(meer…)

Soms slingeren er wekenlang boeken over onze woonkamertafel. Als dat toevallig gebeurt wanneer ik mijn huidige boek uitheb, is het wel zo makkelijk om gewoon aan één van die boeken te beginnen, in plaats van zelf een nieuwe uit te zoeken.

Zodoende kwam ik bij het boek Een van ons liegt en uiteindelijk ook het vervolg One of us is Next (die is nog niet uit in het Nederlands). Het eerste hoofdstuk was interessant genoeg om door te lezen. En tja, dan moet ik het ook helemaal uitlezen, toch?

(Als je jezelf afvraagt: waarom liggen er vreemde boeken op jouw tafel? Dan is het antwoord: ik heb jongere gezinsleden die van alles lenen van de bibliotheek of moeten lezen voor school. En pubers laten dingen slingeren. Ik bestel niet boeken op Bol.com door op willekeurige links te klikken (met een blinddoek op), om vervolgens verrast te zijn met wat ik in huis krijg.)

Wat is mijn oordeel? Ik geef de boeken gezamenlijk een 7 uit 10 sterren.

★★★★★★★☆☆☆

De boeken zijn spannend, wat wel te verwachten is als je een moordmysterie hebt, iedereen liegt en er constant verrassende dingen worden onthuld. De personages worden redelijk uitgediept door elk een eigen persoonlijkheid, thuissituatie en ontwikkeling te geven met goede en slechte kanten, die ook weer invloed hebben op het plot. Door afwisselend hoofdstukken vanuit het perspectief van een ander hoofdpersonage te schrijven, krijg je een goede inkijk in hun leven, maar zit er ook veel variatie in de vertelwijze.

Enkele van de “onthullingen”, echter, waren erg voorspelbaar of vielen tegen, terwijl andere uit het niets leken te komen (wat ik zwaar aanreken bij zo’n detective-achtig boek). Ook gedroegen personages zich soms lange tijd dom en irritant, vooral in deel 2, wat leesplezier weghaalt en je uit het verhaal haalt. Als laatste had het boek ietsje korter kunnen zijn en enkele zaken beter kunnen afronden of integreren in het verhaal.

(Ik heb het gevoel alsof ik in elke recensie zeg dat een boek korter had gekund. Dat komt niet omdat ik niet van lange boeken houdt – juist het tegenovergestelde! Ik hou van verhalen waarin veel gebeurd en veel personages allemaal invloed hebben op elkaar, dus als een boek 300 pagina’s gebruikt voor gebeurtenissen die ook in 200 pagina’s hadden gekund, dan voelt zo’n verhaal gewoon … langzaam en stroperig.)

Opmerking! Deze recensie is spoilervrij tot aan de spoilergrens (halverwege de pagina)!

(meer…)